محلول ضدعفونی کننده دست

The efficacy of alcohol-based hand disinfectant products

اثربخشی محصولات ضد عفونی کننده دست مبتنی بر الکل

این به این دلیل است که دستها ممکن است به راحتی با میکروارگانیسم های گذرا در هنگام تحویل مراقبت های بهداشتی آلوده شوند. فلور گذرا مانند استافیلوکوکوس اورئوس میکروارگانیسم ها است که لایه های سطحی بیرونی پوست را کلونیزه می کند و می تواند به راحتی با شستشوی دست برداشته شود (Boyce and Pittet، 2002). به طور مساوی، که در آن بهداشت دست بسیار ضعیف است، این میکرو ارگانیسم ها می توانند از دست یک بیمار به یک دیگر منتقل شوند.

دست ها آلوده به محیط بیمارستان نیز می توانند به HCAI کمک کنند (Pratt et al، 2001). به طور سنتی صابون یا آب صابون یا صابون حاوی یک عامل ضد میکروبی مانند کلرهگزیدین گلوکونات برای شستشوی دست در تلاش برای کاهش HCAI مورد استفاده قرار گرفته است (Boyce and Pittet، 2002).

اخیرا تعدادی از پاک کننده های مبتنی بر الکل نیز با نام محلول ضدعفونب کننده دست در مراقبت های بهداشتی به طور گسترده ای در دسترس بوده و کارکنان مراقبت های بهداشتی با انواع دیگری از محصولات دست زدن به دست را ارائه می دهند. مقدمه آنها، مسائل متعددی را مطرح می کند، مانند نشانه های استفاده، اثربخشی و توانایی آسیب پوست. این مقاله برخی از شواهد موجود در رابطه با این مسائل را در بر می گیرد.

دستورالعمل های ملی و بین المللی در مورد بهداشت دست در داخل مراقبت های بهداشتی، راهنمایی در مورد استفاده از انواع محلول ضدعفونی کننده مبتنی بر الکل ارائه می دهد. به عنوان مثال، دستورالعمل های مبتنی بر شواهد ملی که توسط وزارت بهداشت تهیه شده است، در مورد پیشگیری از HCAI در بیمارستان ها، پاک کردن دست های مبتنی بر الکل مبتنی بر الکل برای استفاده در حین تحویل مراقبت های بهداشتی ارائه شده است، در صورتی که هیچ خاک قابل مشاهده و یا مواد آلی موجود در دست (Pratt et al، 2001).

محصولات مبتنی بر الکل نمیتوانند به طور معقول به خاک و مواد آلی نفوذ کنند تا بتوانند مؤسسات مضر آلوده را از بین ببرند. به طور مشابه، اخیرا مدارک مبتنی بر شواهد مبتنی بر شواهد برای جلوگیری از HCAI در مراقبت های اولیه و مراقبت های محلی، بهتر است از دست زدن به دست از بین تماس با بیماران مختلف با استفاده از دست بر روی دست مبتنی بر الکل، مگر اینکه دست ظاهرا خیس شده است (Pellowe و همکاران، 2003). علاوه بر این، در جامعه یا خانه شخصی بیمار که در آن امکانات دستشویی دست کم در دسترس است، پاک کردن دست های الکلی یک جایگزین عملی و قابل قبول برای دست دادن را ارائه می دهد (Pellowe et al 2003).

دستورالعمل های بین المللی ارائه شده از سوی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در ایالات متحده نیز به وضوح نشان می دهد که اگر دست ها به وضوح خیس نباشند، پس از آن باید از دست دادن دست بر اساس الکل بر روی انواع مراقبت های بهداشتی و مراقبت های بهداشتی استفاده شود (بوسی و Pittet، 2002). بنابراین به نظر می رسد یک دیدگاه اجماعی در مورد نشانه های استفاده از تمیز کننده های دست / ژل مبتنی بر الکل وجود دارد. آنها باید در هنگام تحویل مراقبت از بیمار به طور منظم مورد استفاده قرار گیرد، زیرا دست ها به طور قابل ملاحظه ای در دسترس نیستند.

اثر

خمیر دست / الکل مبتنی بر الکل شامل انواع مختلفی از مواد فعال (جعبه 1) است. با توجه به Rotter (2001)، پروپانول نیتروژن مؤثرترین الکل و اتانول است که در مقایسه با غلظت های برابر موثر است. با این حال، بوسی (2000) بیان می کند که اتانول دارای اثربخشی ویروسی بالاتری نسبت به محصولات مبتنی بر ایزوپروپانول است. بسیاری از جوش های الکل دست / ژل حاوی ترکیبی از دو نوع از این الکل ها هستند که در تئوری می توانند اثر خود را در مقایسه با محصولات حاوی الکل ساده افزایش دهند. دیگران شامل راه حل های الکل در ترکیب با دیگر عوامل ضد میکروبی شناخته شده مانند پودوئید ید، تری کلوزان و کلرهگزیدین گلوکونات (بوسی و پیتوت، 2002). افزودن سایر عوامل ضد میکروبی می تواند منجر به افزایش فعالیت ضد میکروبی مداوم شود (Rotter، 1999)، امری که الکل تنها ندارد (Pratt et al، 2001). الکل بر اساس دست / ژل حاوی 60-95 درصد الکل دارای بیشترین کارایی (بوسی و پیتت، 2002).

فعالیت ضد میکروبی محلول های الکل در این محدوده مربوط به توانایی آنها برای انحلال پروتئین ها است (لارسون و مورتون، 1991). غلظت الکل بیش از 95 درصد کمتر موثر است زیرا پروتئین ها در غیاب آب به راحتی دatuندند (لارسون و مورتون، 1991). بوسی و پیتت (2002) معتقدند که پاک کردن دست مبتنی بر الکل با فعالیت باکتری های گرم منفی و گرم مثبت مانند Escherichia coli و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) همراه با میکوباکتریوم، دارای فعالیت عالی است. آنها همچنین در برابر برخی از ویروس های حاوی (لیپوفیلیک) پوشش داده شده مانند ویروس HIV، آنفلوانزا، ویروس تنفسی سونسیتیال و ویروس هرپس سیمپلکس موثرند. هپاتیت B و C نیز به الکل حساس هستند، اما کمتر به راحتی کشته می شوند و نیاز به حداقل 60-70 درصد الکل برای اثربخشی دارند (Sattar et al، 2001).

کمتر دلگرم کننده است، الکل در برابر اسپور های باکتریایی موثر نیست، مانند کسانی که از باکتری های اسهالی ایجاد Clostridium difficile و برخی از ویروس های غیر لایه ای غیر لیپوفیز (مثلا انتروویروس) (Boyce and Pittet، 2002). با این حال، دیگران از قبیل لارسون و مورتون (1991) الکل برخی فعالیت های ضد انتروویروس و روتا ویروس دارند. بنابراین به نظر می رسد که ضد عفونی کننده های دستی مبتنی بر الکل، حاوی 60 تا 90 درصد الکل، در مقایسه با طیف وسیعی از میکرو ارگانیسم ها، کارایی خوبی دارند.

صابون و آب در برابر الکل دست پاک و ژل

مطالعات زیادی وجود دارد که اثربخشی صابون های ساده و یا دارویی را با تارهای دست حاوی 60-70 درصد الکل مقایسه می کند که نشان می دهد که آنها در دستیابی به کاهش بیشتر باکتری ها در دست کارکنان بهداشتی کار می کنند (Girou et al ، 2002؛ Winnefeld و همکاران، 2000؛ Rotter، 1999؛ زاراگوسا و همکاران، 1999؛ Ayliffe و همکاران، 1988). ممکن است مفید باشد برخی از این مطالعات را در جزئیات بیشتر در نظر بگیرید.

در مطالعه انجام شده توسط Winnefeld و همکاران (2000)، روش های بهداشتی دست با استفاده از صابون ساده و راه حل مبتنی بر الکل در استفاده روزمره بیمارستان مقایسه شد. این مطالعه شامل 52 پرستار در طی یک دوره هشت روزه با استفاده از یکی از روشهای ضدعفونی کننده دو دست بود. نمونه های دستکاری میکروبیولوژیکی قبل و بعد از روش های ضدعفونی کردن دست بدست آمد. این مطالعه نشان داد که راه حل مبتنی بر الکل در حذف عوارض جانبی مؤثرتر از صابون مایع است.