؟ کلوئید )آلبومین، دی کورتان یا مایعات مبتنی بر ژلاتین(
حاوی اجزای با وزن مولکولی بالا است که تمایل دارند
در محفظه داخل عضلانی حفظ شود. این
فشار اسمولی کلوئیدی را افزایش می دهد )فشار انکوشی(
از گردش و تساوی مایع به عقب
محفظه عروقی از فضای خارج سلولی. الف
حجم کوچکتر کلوئید نسبت به کریستالوئید است
نیاز به همان اثر همودینامیک دارد. از نظر تئوری
آنها برای گسترش سریع آن به نفع خود هستند
محفظه داخل عضلانی؛ با این حال، آنها ضد انعقاد هستند
آنتی بادی و اثرات فیبرینولیتیک، که
ممکن است نامطلوب باشد هیچ سازگاری وجود ندارد
مزیت قابل اثبات استفاده از کلوئید روی کریستالوئید
در بیشتر موارد علاوه بر این، استفاده از آلبومین
راه حل در بیماران هیپوالوبومینمی )که به نظر می رسد
منطقی( همراه با افزایش ریه همراه است
ادم ممکن است به علت تغییرات تروپیدیهمودینامیکی باشد
یا نشت مویرگ آلبومین.
رژیم های مایع: این ها باید شامل نگهداری باشند
مایعات )که شامل ادرار، مدفوع و ناخوشایند طبیعی است
ضرر( و مایعات جایگزینی برای تلفات اضافی و
برای تصحیح هر گونه کمبود آب از قبل وجود دارد. رژیم های مایع
همچنین باید توجه داشته باشید که بیماران متفاوت هستند
جدول 1.4 الزامات مایعات تعمیر و نگهداری
15 میلی لیتر / کیلوگرم در روز - نیاز به مایع 16
mmol / kg / day 2- نیاز سدیم 1.5
نیاز پتاسیم 1 میلی مول / کیلوگرم در روز
وزن مورد نیاز مایع و الکترولیت متفاوت است
)جدول 1.4 را ببینید(. پتاسیم به مایعات داخل وریدی اضافه می شود
در بیماران که تغذیه نمی شوند، اگر چه این
باید با مراقبت انجام شود. هر دو هیپوکالمی و هیپراکالیمی
)صفحه 0 را ببینید( به طور بالقوه تهدید کننده زندگی هستند و
پتاسیم سرم باید روزانه در بیماران مورد بررسی قرار گیرد
جایگزین پتاسیم می شود بیماران مبتلا به حاد یا
نارسایی مزمن کلیوی نباید پتاسیم را اضافه کند
